Kodeks wolontariusza

KODEKS  ETYCZNY  WOLONTARIUSZA

Wolontariusz powinien:

1.    Być pewnym.

Patrz w swe serce i pamiętaj, jak bardzo chcesz pomóc innym ludziom.

2.    Być przekonanym.

Nie oferuj swojej pomocy, jeśli nie jesteś przekonany o wartości tego, 
co robisz.

3.    Być lojalnym.

Zgłaszaj sugestie, a nie „uderzaj” w innych.

4.    Przestrzegać zasad.

Nie krytykuj rzeczy, których nie rozumiesz. Może się okazać, 
że są ku nim powody.

5.    Mówić otwarcie.

Pytaj o rzeczy, których nie rozumiesz..

6.    Chętnie uczyć się.

Nauka jest nieodłączną częścią każdej dobrze wykonywanej pracy.
 

7.    Stale rozwijać się.

Powinieneś wiedzieć wszystko o twojej organizacji i pracy.

8.    Być osobą, na której można polegać.

Praca jest zobowiązaniem. Wykonuj to, co zgodziłeś się zrobić. 
Nie składaj obietnic, których nie jesteś w stanie spełnić.

9   Działać w zespole.

Znajdź dla siebie miejsce w grupie. Postać samotnika działającego 
na własną rękę nie pasuje w dzisiejszych złożonych systemach społecznych.

Cechy Dobrego Wolontariusza
Zaledwie kilka wymienimy 


 

"Człowiek odnajduje siebie tylko w bezinteresownym dawaniu.” /bp Jan Chrapek/

1. WYSOKI STOPIEŃ WRAŻLIWOŚCI, który pozwala na wnikliwą obserwacje świata, tego, co nas otacza. To pomaga dostrzegać wokół siebie ludzi potrzebujących, samotnych, bezradnych, cierpiących i chorych. Samo dostrzeżenie ich- to nie wszystko! Wielu ludzi bowiem dostrzega wokół siebie potrzebujących, ale przechodzi obok obojętnie, nie reaguje.

2. EMPATIA, czyli umiejętność wczuwania się w sytuację i doznania drugiego człowieka, rozumienia i przeżywania jego cierpienia. Takie osobiste odbieranie drugiego człowieka skłania nas do zatrzymania się nad jego niedola, wyzwala w nas potrzebę ochraniania go, udzielania mu pomocy. Wtedy pomagamy najbardziej skutecznie. Dajmy z siebie jak najwięcej, a to z kolei daje nam ogromna satysfakcję i zadowolenie z dobrze wypełnionego moralnego obowiązku.

3. CIERPLIWOŚĆ, której należy się uczyć codziennie, wypełniając swe zobowiązania. Wymaga to dużego panowania nad swoimi emocjami, nad złością, zniecierpliwieniem, popędliwością, często nad lenistwem czy zniechęceniem.

4. ODPOWIEDZIALNOŚĆ za siebie, swoje działania i za swojego podopiecznego. Odpowiedzialność należy w sobie wzbudzać i wzmacniać. Poczucie odpowiedzialności jest dowodem naszej dojrzałości do podejmowania różnych ról społecznych. Musimy pamiętać, że jeśli zobowiązujemy się do czegoś, powinniśmy wcześniej oceni nasze siły i umiejętności, aby nie podejmować zadań przerastających nasze możliwości. Nigdy nie należy obiecywać zbyt wiele, a potem nie wywiązywać się ze swoich zobowiązań. Lepiej wziąć na siebie mniej obowiązków, ale wywiązać się z nich sumiennie.

5. WSPÓŁDZAŁANIE- znacznie więcej można osiągnąć działając wspólnie niż indywidualnie. Takiego współdziałania należy uczyć się, aby nie przekształciło się w zażartą rywalizację i zaspakajanie niezdrowych własnych ambicji.

6. PUNKTUALNOŚĆ- poszanowanie własnego czasu i czasu innych, to kolejna cecha, którą należy w sobie wypracować.

7. GOSPODAROWANIE CZASEM jest bardzo cenną umiejętnością, tym bardziej, że wolontariusze swoją działalność społeczną godzą z nauką szkolną i obowiązkami domowymi.

8. TOLERANCJA i AKCEPTACJA- tak bardzo potrzebna zwłaszcza w kontaktach z osobami chorymi czy niepełnosprawnymi. To bardzo trudne zadanie, aby zaakceptować tę „inność” fizyczną czy psychiczną, umieć zobaczyć w osobie niepełnosprawnej pełnowartościowego człowieka. Nie każdy umie sobie z tym poradzić. Wymaga to pewnego treningu i przygotowania psychologicznego.

9. WSTYD ZA „ZŁO” , ważne jest wypracowanie odpowiedzialności za siebie i innych oraz poczucia wstydu za popełnione błędy czy wyrządzone krzywdy. Takie poczucie ma zastępować konstruktywną krytykę, służyć rozwojowi wewnętrznemu, pracy nad sobą w celu podnoszenia własnej wrażliwości, umiejętności i kwalifikacji.

10. PRAWO DO SŁABOŚCI, do błędu czy porażki- nie jesteśmy nieomylni, zdarza się, że zrobimy cos źle, nie tak, jak planowaliśmy. Musimy sobie dać to prawo, nie załamywać się porażkami, ale wyciągać z nich konstruktywne wnioski na przyszłość- uczyć się na błędach. Zdobywamy w ten sposób nowe doświadczenia, które nas rozwijają, wzbogacają. Tak uczymy się nowych rzeczy, aby potem służyć radą i pomocą innym.

11. DĄŻENIE DO SAMODOSKONALENIA SIĘ- wolontariusz powinien ustawicznie podnosić swoje umiejętności i doskonalić się wewnętrznie, aby pełniej i skuteczniej pomagać potrzebującym